Op Kwartorze jullie-et zat ik de avondetappe te kijken.
Vind ik leuk.
Tijdens de uitzending ging het over het afdalen als hogere wielrenkunst.
De beste daler van de dag; een tanige knul van 22 genaamd Pidkock oogste veel lof met zijn op het oog halsbrekende toeren langs de plinten van het ravijn op de Croix de Fer.
Een van de vaste gasten, oud-wielrenner Stef Clement vertelde daarbij een opvallend leerzaam verhaal.
Bij een training moetsten hij en zijn teamgenoten achtjes fietsen rondom een stel pionnen.
Dat deden ze.
Een voor een,
Achter elkaar.
Goed voor je stuurmanskunst.
Wat opviel bij de trainers was dat alle wielrenners hun voorganger volgden in het achtje maken langs de pionnen.
Blindelings.
Dat hoefde niet, al gebruikte je de hele parkeerplaats waar ze rondfietsen.. niemand zei dat je precies die lijn moest peddelen.
Mensen zijn geneigd om degene voor zich te volgen.
Zit blijkbaar diep ingebakken in ons systeem.
En dat werkt vaak ,maar niet altijd.
Soms moet je iets anders doen om je te onderscheiden.
Thomas Pidcock won de etappe met een solo aankomst op Alpe D’huez. Hij volgde zijn eigen lijn, en staarde zich niet blind op de strapatsen van zijn voorligger en ging voluit op die manier die bij hem paste.
Dit inzicht over afdalen is heel belangrijk bij het begeleiden van stagiairs.
Als alle andere bedrijven A doen, ga jij dan automatisch ook A doen? Of probeer je B? Of onderzoek je of C misschien ook een optie kan zijn?
Stages kunnen in tijden van schaarste op de arbeidsmarkt dat antwoord B of C zijn. En de organisatie van stages in jouw bedrijf kan wellicht ook anders, slimmer, effectiever
Kijken hoe je ook in jouw bedrijf jouw eigen lijn kunt kiezen? Wij helpen.
Je kunt ook ons boek bestellen, mooi begin!