Doen alsof kan niet meer
Toen ik naar Egmond Binnen reed voor een kop koffie met een vriend luisterde ik naar NPO kunststof.
Erik Mouthaan was te gast, sinds weet-ik-wanneer al correspondent voor RTL in New York.
Hij had een boek geschreven, en daar kwam hij over praten.
Erik vertelde over zijn werk en over zijn privé-leven en daar maakte hij een interessante observatie.
Toen hij net in New York kwam was social media nog niet zo all-over-the-place als nu.
Erik ontdekte dat de de kans dat hij mensen heel vaak tegenkwam in t nachtleven erg klein was.
Hij kon dus regelmatig bedenken wie hij was.
Daarom was hij naast zijn echte leven als journalist ook andere dingen tijdens uitstapjes; zoals een medewerker op de ambassade, of bankier.
Dat was leuk voor Erik, het scheelde hem iedere keer het gesprek over ‘oh television, how interesting’.
Maar ja, verzuchtte Erik; dat kan nu niet meer. Mensen gaan direct online kijken wie je bent.
Verstoppertje spelen is dus vrijwel onmogelijk.
Voor jouw bedrijf is het ook onmogelijk om jezelf anders voor te doen dan je in werkelijkheid bent.
Zorg er dus voor dat het verhaal dat je tijdens contactmomenten met studenten verteld aan studenten overeenkomt met jouw werkelijke verhaal.
Maak het niet te mooi, en verzin geen gekke dingen.
Dat was vroeger onbehoorlijk.
Nu is het imagotechnische zelfmoord.
Je komt elkaar vrij makkelijk weer tegen, vooral online.
Studenten prikken er naadloos doorheen en hebben een broertje-dood aan jokkende leerbedrijven.
Bij studenten is het trouwens ook belangrijk dat ze hun online imago in de gaten houden; leerbedrijven kijken vaak ook even online.
Daar zijn wel wat juridische haken en ogen aan, let daarop!
Wil je jouw imago zonder teveel sterke verhalen of loze beloften goed laten aansluiten op de wensen en behoeften van jong talent?